FOLKLORE

Woensdag heb ik verdiepen op de tradities van de nederlanders, specifiek Sinterklaas, een bisschop origineel Madrid die stoomboot komt hem op vijf decembre om giften aan de kinderen te brengen. Maar achter deze intenties -in mijn smaak heel materialistische- er verbrengt een erg moor praktisch: iemand kreegt, van dit bijzondere karakter, een gedicht wie, tussen grappen en herinneringen, makt de ontvagen zien dat hij of zij is geliefd door mensen om hem heen. Na gaan de wereld rond, heb ik me realiseerde iets. Het is niet belangrijk om te fel verdedigen de dingen die we voelen in ons hart, vooral als we weten dat zij niet zo goed zijn. Welke probleem is er met buitenlandse praktijken opgenomen?

Dimecres vaig aprofundir en les tradicions que els neerlandesos tenen, en concret en Sinterklaas, un bisbe que vé des de Madrid en vaixell de vapor el dia 5 de desembre per a portar regals als infants. Però darrere d'aquestes intencions -pel meu gust força materialistes-, també s'hi amaga una pràctica preciosa: cada persona rep, d'aquest personatge tan singular, un poema que entre bromes i records que pretén fer saber al destinatari com n'és d'estimat i de volgut pels qui l'envolten. Després d'haver voltat força pel món m'he adonat que no val la pena defensar aferrisadament allò que ens sentim nostre però que en el fons sabem que no ens durà gaire lluny. Quin problema hi ha amb el fet de donar la benvinguda a les pràctiques alienes i incorporar-les en el nostre folklore?